چرا شترها مار سمی میخورند! (+فیلم 16+)
تاریخ انتشار: ۱۸ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۳۰۴۰۶
در صحنهای تکاندهنده در کشورهای عربی برخی از پرورشدهندگان شترها اقدام به قرار دادن مار افعی در دهان شترهای بیمار کرده و آنها را مجبور میکنند تا این مار سمی را ببلعد. آنها این کار را با هدف معالجه بیماری شتر انجام میدهند.
به گزارش فرارو، شتر یکی از حیواناتی است که در صحرا زندگی میکند و دلیل اصلی خوردن مار توسط شترها درمان بیماری در بدن آنها عنوان شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
صاحب شتر به حیوان بیمار خود مار میدهد و سپس آب در دهانش میریزد. سپس او را وادار میکند که از طلوع تا غروب خورشید بدون خوردن و آشامیدن زیر آفتاب بماند. در این بین سم در داخل بدن شتر واکنش نشان میدهد و به این ترتیب بیماری از بین میرود.
از این رو، پاسخ به سؤال مطرح شده که چرا مار را در دهان شتر میگذارند این است: برای درمان بیماری جنون شتر. این بیماری که به هیام معروف است، باعث میشود شتر از خوردن غذا خودداری کند. برخی افراد معتقدند که هیچ علت قابل درک برای این بیماری وجود ندارد و تنها راه درمان آن، خوراندن مار سمی به شتر است.
این یک بیماری جدی در نظر گرفته میشود که شترها را تحت تأثیر قرار میدهد، زیرا یک بیماری تخریب کننده عصبی مرگبار در نظر گرفته میشود. جنون شتر به دلیل تغییرات در پریونهای مغز رخ میدهد که قسمتهای مجاور را تحت تأثیر قرار میدهد و سپس این پریونها به سمت غدد لنفاوی حرکت میکنند. این بیماری با خوردن گوشت شتر به انسان منتقل میشود، علاوه بر آن این بیماری دارای علائم متعددی از جمله موارد بیحالی و تنبلی، مشکل بیخوابی، تورم اعضای بدن، کاهش وزن، تب، اشک فراوان و ناتوانی در بلند شدن است.
عموماً اعتقاد بر این است که شترهایی که از هیام رنج میبرند در واقع از یک عفونت انگلی به نام تریپانوزومیازیس رنج میبرند. این عفونت میتواند باعث مشکلات متعدد باروری از جمله سقط جنین خود به خود و مرده زایی شود.
بخشی از اعتقادات پیرامون هیام این است که وقتی شتر یک مار سمی را خورد، اشک میریزد. در برخی فرهنگ ها، این اشکها حتی تواناییهای شفابخشی دارند و گاهی اوقات به عنوان درمانی برای نیش مار در انسان استفاده میشود.
با این حال، هیچ مدرک علمی وجود ندارد که این باور را تأیید کند. این که شتر پس از تغذیه با مار ممکن است گریه کند کاملاً حکایتی به نظر میرسد، و مطلقاً هیچ مدرکی وجود ندارد که اشک شتر، خاصیت درمانی برای بیماریهای انسان داشته باشد.
کد ویدیو دانلود فیلم اصلیمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: خوردن مار شتر مار سمی شتر ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۳۰۴۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۲ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۱۲ اردیبهشت برابر ۱ می را ورق میزنیم.
***
نمک یددار
۱ می ۱۹۲۴ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۳ خورشیدی، اولین نمک خوراکی یددار در خواربارفروشیهای ایالت میشیگان ایالاتمتحده به فروش رسید. نمک سفره حاوی ۰.۰۱ درصد یدید سدیم بهعنوان یک مکمل غذایی است، زیرا مصرف کافی ید باعث کاهش بروز گواتر (تورم عمده غده تیروئید در گردن) میشود. با اصرار انجمن پزشکی ایالت میشیگان و طرحی که ازسوی دیوید موری کاوی آغاز و رهبری شد، شرکت نمک مورتون ردی از ترکیب ید را در محصولات نمک سفره خودش پذیرفت که ابتدا با بیمیلی همراه بود اما تا پایان همانسال مصرف بازار ملی را تامین کرد. دیوید مارین، آسیبشناس آمریکایی طی آزمایشی که بین سالهای ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۲ روی گروه بزرگی از دختران مدرسهای انجام داد ارزش قابل توجه ید را در کاهش بیماری گواتر نشان داد. مارین بعدها در سازمان جهانی بهداشت روی استفاده از ید در نمک کار کرد و مزایای آن را بیشتر گسترش داد.
آسپرین
۱ می ۱۸۹۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۲۷۸ خورشیدی، شرکت داروسازی آلمانی بایر داروی آسپرین را بهصورت پودر معرفی کرد. این دارو را یک محقق همان شرکت، به نام فلیکس هافمن در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷کشف کرد. هافمن که بهعنوان شیمیدان در شرکت داروسازی بایر آلمان کار میکرد در جستوجوی یافتن مسکن بهتری برای روماتیسم مزمن پدرش بود که آن را جایگزین استفاده از اسیدسالیسیلیک کند که طعم بدی داشت و باعث ناراحتی معده میشد. در ۱۰ آگوست ۱۸۹۷ او با استیلکردن اسیدسالیسیلیک با اسیداستیک، یک مشتق به نام استیلسالیسیلیکاسید تشکیل داد. آزمایشهای شرکتی نشان داد که این داروی ایمن و موثر برای تسکین درد و کاهش تب است و میتواند بهعنوان داروی ضد التهاب استفاده شود. از سال ۱۸۹۹ این ماده با نام تجاری آسپرین به بازار عرضه شد. نام هافمن در حق ثبت اختراع وجود دارد و او رئیس بخش بازاریابی این دارو شد، اما هیچ سهم مالی از موفقیت جهانی آن دریافت نکرد. بعدها در اول ژانویه ۱۹۱۵ آسپرین به شکل قرص معرفی شد.
قمر سیاره نپتون
۱ می ۱۹۴۹ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۲۸ خورشیدی، جرارد کوییپر دومین قمر یافتشده نپتون با نام نیرید را که خارجیترین و سومین قمر بزرگ شناختهشده این سیاره است کشف کرد. قطر نیرید ۳۴۰ کیلومتر، نیممحور بزرگ چرخش آن به دور نپتون ۵میلیون و ۵۱۳هزار و ۸۱۸ کیلومتر، دوره مداری آن ۳۶۰.۱۴ روز، انحراف مداری ۷.۰۹۰ درجه و خروج از مرکز آن ۰.۷۵۰۷ است. نام نیرید از پریان دریا شامل ۵۰ دختر نرئوس و دوریس که ساکن اعماق دریای اژه و دریای مدیترانه بودند و همراه با پدرشان درون غارهای نقرهگون زندگی میکردند اشاره دارد. کوییپر، اخترشناس هلندیآمریکایی علاوهبر نیرید، میراندا، قمر اورانوس را هم کشف کرد.
بیماری میناماتا
۱ می ۱۹۵۶ میلادی برابر با ۱۲ اردیبهشت ۱۳۳۵ خورشیدی، مدیر بیمارستان کارخانه شرکت چیسو در شهر میناماتا به مقامات محلی بهداشت عمومی «شیوع بیماری ناشناختهای را در دستگاه عصبی مرکزی» را گزارش کرد. این روز بعدها در تاریخ ژاپن بهعنوان سالگرد رسمی کشف این بیماری اعلام شد. درپی این اعلام، پژوهشگران دانشگاه کوماموتو دریافتند که عامل بیماری مسمومیت غذائی در اثر فلزات سنگین است و پس از مدتی کشف شد که عامل اصلی بیماری میناماتا مصرف مواد غذائی آلوده به جیوه آلی است. علایم این بیماری با مشکلاتی در راه رفتن، حرف زدن، بینائی، شنوائی، بیحسی اعضای بدن، گرفتگی عضلانی و همچنین ازدست دادن هوشیاری و تعادل در ساکنین میناماتا همراه بود.
انتهای پیام/